Het is half tien op een rustige vrijdagochtend. Terwijl ik als vrijwilliger achter de schermen van een theater werk, zie ik een moeder met haar tweejarige peuter de gang in rennen. Ze zijn net op tijd voor de Peuterdans, een activiteit waar kinderen samen met hun ouders, verzorgers of grootouders
In de zorg kom ik vaak in situaties waarin het niet goed loopt: een crisis, een langdurig zieke leidinggevende of een vastgelopen team. In zulke gevallen wordt er vaak te weinig sturing gegeven of voelt een deel van de medewerkers zich niet gehoord. Dit heeft direct invloed op de kwaliteit
Als de herfst langzaam overgaat in de winter, komen er bijzondere dagen aan die we met zijn allen kennen: het Sinterklaasfeest op 5 december, de kerstdagen, de jaarwisseling en daarna nog de nieuwjaarsduik en Blue Monday, de zogezegd meest sombere dag van het jaar. Tradities en gewoontes spelen overal een
Robbie, hij was mijn oom. Een ‘mongooltje’, zo werd hij toen genoemd. Geboren in 1944, het einde van de oorlog. In eerste instantie een schrik voor mijn opa en oma. Wat moesten ze met hem?
Mijn oma was een sterke vrouw. Een aanpakker die deed wat zij dacht dat
“Stop eens met denken en ga dansen!”
Dit advies van mijn danstrainer zette me aan het denken.
Net zoals in de dans, vereist kwaliteitszorg een balans en flexibiliteit tussen het volgen van richtlijnen en het aanpassen aan de individuele behoeften van cliënten.
Dit wordt benadrukt in
Heb je ooit nagedacht over wat kwaliteitsgesprekken, een zonnebril, moeilijke momenten en positief blijven met elkaar te maken hebben? Denk eens aan Victor Korchnoi.